Menu

Azərbaycan Demokratik Firqəsi

header photo

Qeyrət dərsi keçdin bizə

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

              

 Şairə həkim Zəkiyyə Elruh öz müəllimini vəsf edir

          Qeyrət dərsi keçdin bizə

               

(sevimli müəllimim Adilə xanıma)

Saçlarından öpmək istədim,

Əllərindən öpmək istədim.

Səni bağrıma basıb,

Duz kimi yalamaq istədim.

Ömrümdən ömrünə

İllər calamaq istədim.

Solğun yanağını gülləndirmək istədim,

Şirin xatirələri dilləndirmək istədim.

Qollarım cismini

Yüksəkliklərə qaldırmaq istədi.

Qulaqlarım yeni-yeni

Biliklər aldırmaq istədi.

Dilim şöhrətini

Aləmə yaymaq istədi.

Üstünlüklərini bir-bir saymaq istədi.

Boyasız üzünü

Qeyrət cizgiləri bəzəmişdi.

Qəlbinin yarasını nə illər sağaltmış,

Nə dövran gözətmişdi.

Həsrətin rəngini görmüşdüm üzündə,

Vətən nisgili yurd salmışdı gözündə.

Gördüklərin elə yerindəcə qalmışdı,

Yurddaşlar cavandır, yurd qocalmışdı.

Səni böyüdürdü o həsrət,

Bütləşdirirdi o nisgil.

Aradan ötsə də iyirmi bir il

Cənub həsrətini gördüm yenidən,

Könlümü mən sənə verdim yenidən.

Əlinin altından gəlib-gedən çox,

Gözəl ustadını söz-söz gündən çox.

Mənsə nəfəs-nəfəs güddüm, izlədim,

Hər an xəzinəndən inci gözlədim.

Ey böyük müəllim, ey gözəl insan,

Elruh tək vurğunun olmayıb, inan

Təkcə təbibliyi öyrətmədin ki,

Bizə qeyrət dərsi keçdin, öyrətdin.

İnsanlıq adına şöhrət gətirən

Ən ali hissləri seçdin, öyrətdin.

O səs bir müddət də davam eyləsə

Cismimi əridib, qatar özünə.

Yanıqlı-yanıqlı şərqi söyləsə

Duyğusu baş əyməz Elruh sözünə.

O səsin ardınca gedib sonsuza

Tutmayıb yetişər intiharadək.

Dünəndən qəlbimi dəlib keçibdir,

Yeri sızıldayır indi yara tək.

 

20.07.2007

Go Back

Comment